مگر میشود؟!......

فکر کنم چهار پنج سالی بود که نرفته بودیم جمعه بازار.اصلا فکر نمی کردم این قدر خوش بگذرد. باران هم می‌بارید و هوا عالی بود.کش چادر و کلی ریزه های آشپزخانه بود که مدت ها وقت نمی کردم بروم بخرم. بعد میان همه خرده فروش ها یک آقایی بود که توی فرغون گردو می‌فروخت. کیلویی ۱۲۰. من هم وسوسه شدم که بخرم. گفتم تمام آنهایی که جلو چیده سفید و قشنگ هست، حتما گردوهای آن طرف هم خوب هست.اما وقتی آمدیم خانه از ذوقم کلی شکستم وشاید از هر ده تا یکی گوشتی و سفید بود. بعد به ذهنم رسید همه را آسیاب کنم و فسنجان درست کنم.حدود یک پیاله کوچک شد.اما چیزی که خیلی عجیب بود آنقدر فسنجانم روغن انداخت و برکت پیدا کرد که نگو.خیلی لعاب دار هم بود.شاید واقعا همه چیز را نباید از روی ظاهر خرید، اما خدا را شکر این بار نتیجه کار عالی بود.اینکه چندین ساعت قدم زده بودیم و متوجه زمان نشده بودم، خیلی حالم را بهتر کرد. مگر میشود؟!.........

وقتی در را باز کردم، چشمم افتاد به صورتش انگار یک نفر کتکش زده باشد، سرخ و برافروخته بود.همان طور که داشت پتو را نشانم می‌داد، شروع کرد به درد و دل کردن."عجب زمانه ای شده. هر بار میری خرید یه قیمت جدید میگن!توی یه هفته ده تومن رفته روی قیمت ها..."یک ریز حرف می‌زد و من فقط گوش می‌دادم.گاهی تأییدش می‌کردم. بنده خدا یکی از همسایه ها بود که کار خانگی داشت و پتو و لوازم آشپزخانه و ....زده بود.هر بار هم جنسی می‌خواستی، برایت می‌ آورد دم در خانه.زن درستکار وساده ای است‌. خودش میان حرف هایش گفت: که رفتم بازار طلا فروشی ها غلغله.گفتم اگر مردم ندارند، پس این پول طلا خریدن ها از کجا میاد!!من هم ساده گفتم: می دانی خیلی سخت است و گرانی بیداد می کند.اما بدتر و سخت تر اینکه خیلی از فروشندگان و مردم هستند که خواسته یا ناخواسته دامن می‌زنند به این وضع آشفته.مثلا اینکه فروشگاه های بزرگ مثل همین افق و ...اینها که روز به روز خرید نمی‌کنند، اینها برای سود حداقل خرید چند ماه را انجام می‌دهند.اما وقتی قیمتی مثلا چای بالا برود، آنها از نظر خودشان قیمت رامی‌کشند بالا. که کاملا از نظر شرع حرام است.این شده که پیاز که توی خاک خودمان تولید می شود و ربطی به دلار ندارد می‌رود بالا...روزگاری دیر نیست که این دلار نفرین شده از ارزش می افتد و پرده ها بیافتد و معلوم شود که واقعا چه کسانی پشت این ماجرا ها هستند...اگر ما مردم به خودمان رحم نکنیم، پس از چه کسی توقع داریم؟من دارم برای کمک به همسایه پتویی را می‌خرم که شاید هم آنقدر ها لازم نداشته باشم.اما وقتی می‌بینم که او هم مثل خود ماست و تنها راه زندگی و حفظ آبرویش همین است، چطور سرم را راحت بگذارم و بخوابم در حالی که او از شدت نگرانی و غصه دارد از فشار له می مگر میشود؟!.........

گذاشته ام کنار تخت کتاب را، تا عمدا مجبور شوم بخوانمش و هر شب به یادت بیافتد دلم و سوز جانکاه تا اعماق وجودم برود و بلکه اشکی، شاید مرا به تو نزدیک تر کند عشق زندگی ام...امشب دومین صحابه ات را خواندم. چه بگویم مولا، اینکه هر پرده ای از به ظاهر دوستان ات بر می افتد و دلم میخواهد فریاد بزنم.تو تنها نبودی...آنقدر جنگ جویان و قدرتمندان و با وفایان قدیم بودند که برایت نامه نوشتند و تنهایت گذاشتند به موقع چشم گفتن.از رفاعه بن شداد چه ناله کنم.از اصحاب حضرت علی ع بوده باشد کم است؟!از مسیب بن نجبه خواندم و دلم سوخت.از بهترین اصحاب امیر المومنین باشی...با امام حسن مجتبی ع بیعت کرده باشی و حتی عجبیب تر آنکه جریان عاشورا را از زبان سلمان سالها قبل شنیده باشی و به وقایع آینده آگاه شده باشی....در صفین برای یاری علی ع بر علیه معاویه جنگیده باشی...بعد برای امامت حسین ع نامه نوشته باشی و او را دعوت کنی و عجبا و واسفاه که با آن همه درک و شعور ...تردید کنی و بعد موقع یاری پسر پیغمبر خیلی راحت در خانه ات بنشینی و به چشم ببینی که دارند می‌روند او را بکشند و هیچ کاری نکنی با آن همه عزت و ثروت و.....چرا که دوستت سلیمان بن صرد هم از یاری امام دست برداشته و تو هم با آن همه ارادت به اهل بیت، باز جایی که باید قوی باشی...سستمی شوی...اینجاست که حس می کنم چه قدر خواندن تاریخ واجب است...خواندن از کسانی که به ظاهر دوستدار دین هستند و ذره ای اما حاضر به ترک شرایط فعلی خودشان نیستند!!نکند ما هم این قدر بیخیال بوده باشیم در برابر امام زمان مان ....نکند چون این قدر شرایط زندگی مان را و راحتی مان را دوست داریم، حتی به آمدنش فکر هم نمی کنیم؟!چه برسد به از بین رفتن داشته هایمان برای کسی که در حق بودنش هیچ شکی نیس مگر میشود؟!.........